TRANSKRYPCJA VIDEO
Badanie moczu na posiew jest jednym z najczęściej wykonywanych badań w diagnostyce mikrobiologicznej. Proces ten obejmuje kilka etapów, począwszy od przygotowania pacjenta, poprzez posiew materiału na podłoża mikrobiologiczne, inkubację, aż po odczyt antybiogramu. Kluczowym czynnikiem jest doświadczenie mikrobiologa w identyfikacji drobnoustrojów i ich wrażliwości na antybiotyki. Wynik badania pozwala lekarzowi klinicysta na dobranie optymalnego leczenia w przypadku zakażenia układu moczowego.
Odczarowując i kontynuując przybliżanie medycznej diagnostyki laboratoryjnej, zapraszamy dzisiaj do pracowni mikrobiologii. Badanie posiewu moczu, badanie moczu na posiew jest jednym z najczęściej wykonywanych badań, jak w większości przypadków w analityce. Przygotowanie pacjenta etap przedlaboratoryjny jest czynnikiem bardzo istotnym wpływającym na wynik. Dzień dobry. Poproszę o skierowanie i dokument tożsamości. Dziękuję bardzo. Czy próbka została pobrana do jałowego pojemniczka? Tak, ja. Czy jest to poranny mocz ze środkowego strumienia? Tak. I od której godziny był oddany? Dziękuję bardzo. Czy nie jest Pani w trakcie leczenia antybiotykiem lub innymi lekami? Tak, jest to możliwe, ale jest to zlecenie poza skierowaniem, więc będzie odpłatne. Decyduje się Pani, tak? Dziękuję. Dzię Diagnostyka mikrobiologiczna polega na wykrywaniu obecności drobnoustrojów chorobotwórczych i potencjalnie chorobotwórczych w materiale klinicznym. Jest to proces kilkuetapowy. Materiał jest posiewany za pomocą jałowych S.
W przypadku posiewu moczu niezbędne jest przeniesienie określonej ilości materiału na podłoże i wówczas wykorzystujemy EZ-y skalowane do określonej objętości. Końcowy wynik podajemy w przeliczeniu na ilość drobnoustrojów w 1 ml moczu. Podstawowym podłożem wykorzystywanym w diagnostyce mikrobiologicznej jest podłoże krwawe. Posiewu na podłoża mikrobiologiczne. Dokonuje się pod komorą laminarną, która zabezpiecza materiał przed kontaminacją z zewnątrz, chroniąc jednocześnie pracownika laboratorium. Kolejnym etapem diagnostycznym jest inkubacja podwórz z posianym materiałem w cieplarce, czyli hodowla. Po inkubacji następuje etap oceny wzrostu drobnoustrojów na podłożach mikrobiologicznych. Kluczowe znaczenie ma tutaj doświadczenie mikrobiologa. W przypadku wyizolowania drobnoustroju mogącego wywołać zakażenie wykonywana jest zawiesina bakteryjna określonej gęstości, która zostanie wykorzystana do określenia identyfikacji i oznaczenia leko wrażliwości szczepu. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym zakażenia układu moczowego jest gramujemna pałeczka jelitowa Escherichia coli. Oznaczenie leko wrażliwości szczepu może być wykonywane metodą manualną, czyli dyfuzyjno-krążkową lub automatyczną.
Na odpowiednim podłożu z naniesioną zawiesiną bakteryjną mikrobiolog umieszcza krążki z antybiotykami o określonych stężeniach. Jest. Jest to tak zwany antybiogram. Alternatywną metodą oznaczenia identyfikacji i leko wrażliwości wyizolowanego szczepu jest metoda automatyczna z wykorzystaniem aparatu. Zarówno metoda manualna jak i automatyczna wymaga czasu inkubacji. Współczesna mikrobiologia opiera się na wielu metodach identyfikacji z wykorzystaniem testów biochemicznych, manualnych lub automatycznych. Kolejnym etapem jest odczyt antybiogramu w oparciu o mierzenie wielkości stref zahamowania wzrostu wokół krążków z antybiotykiem. Uzupełnieniem diagnostyki mikrobiologicznej jest preparat mikroskopowy, który daje możliwość obserwacji komórek bakterii po wcześniejszym ich zabarwieniu. Na podstawie wyniku badania mikrobiologicznego i oceny wrażliwości drobnoustroju na dany lek Frażliwy, średnio wrażliwy lub oporny lekarz klinicysta podejmuje decyzję o wyborze optymalnego leczenia. .
Informujemy, że odwiedzając lub korzystając z naszego serwisu, wyrażasz zgodę aby nasz serwis lub serwisy naszych partnerów używały plików cookies do przechowywania informacji w celu dostarczenie lepszych, szybszych i bezpieczniejszych usług oraz w celach marketingowych.